Dzisiaj, w Święto Trzech Króli, dzieci z Przedszkola Samorządowego nr 3 w Sierszy wraz z dziećmi z Kółka Misyjnego zaprezentowali Jasełka wraz z tradycyjnymi kolędami. Oto fotogaleria z tego wydarzenia.
Sumę odpustową o godz. 1130 odprawił i kazanie wygłosił ks. kanonik Artur Chrostek. Z tej okazji składamy wszystkim parafianom i gościom najserdeczniejsze życzenia, by powierzając się opiece Niepokalanego Serca Matki Bożej od tego najczystszego i pokornego serca uczyli się ofiarnej i hojnej miłości Boga i ludzi.
„Przejście w duchu modlitwy z jednego miejsca czy miasta do drugiego, poprzez przestrzeń w szczególny sposób naznaczoną Bożym działaniem, nie tylko pomaga nam przeżywać nasze życie jako wędrówkę, ale ukazuje nam plastyczny obraz Boga, który poprzedza nas i idzie przed nami, który sam podjął wędrówkę drogami człowieka i nie spogląda na nas z wysoka, ale stał się naszym towarzyszem drogi”.
/Jan Paweł II/
7 sierpnia 2023r. gościliśmy w naszej wspólnocie parafialnej pielgrzymów XXXII PIESZEJ PIELGRZYMKI DIECEZJI BIELSKO-ŻYWIECKIEJ NA JASNĄ GÓRĘ. Bóg zapłać wszystkim Parafianom, którzy przyjęli ich do swoich domów na nocleg i ugościli. Niech Dobry Bóg im wszystkim błogosławi.
Wszyscy, którzy go nosić będą, otrzymają wiele łask. Medalik ten powinni nosić na szyi. Ci, którzy go nosić będą z ufnością, doznają większej obfitości łask – tak powiedziała Maryja św. Katarzynie Labouré w 1830 roku o Cudownym Medaliku.
Dzisiaj przeżywaliśmy w parafii uroczystość odpustową ku czci Niepokalanego Serca NMP. Sumę odpustową o godz. 1130 odprawił i kazanie wygłosił ks. dr hab. Robert Nęcek, profesor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.
Po Mszy Świętej było wystawienie Najświętszego Sakramentu i procesja eucharystyczna wokół kościoła zakończona uroczystym odśpiewaniem dziękczynnego Te Deum. Prosiliśmy dobrego Boga, przez wstawiennictwo Maryi Niepokalanej, by nasz parafialny odpust był wyrazem jedności wiary i miłości Boga i bliźniego.
Niepodzielność życia i służby tworzy kapłańską tożsamość. W tej niepodzielności wyraża się kapłańska godność, a także pewnego rodzaju dyspozycyjność. Gotowość nie tylko do odbierania darów Ducha Świętego, ale także do obdarowywania innych owocami miłości i pokoju, pewnością wiary, z której płynie głębokie poczucie sensu ludzkiego istnienia i wprowadzania ładu moralnego w życie ludzi.
Żyjąc duchowością św. Augustyna, Rita stała się uczennicą Ukrzyżowanego i ekspertem od cierpienia; nauczyła się rozumieć bóle ludzkiego serca. Dlatego też stała się orędowniczką ubogich i zrozpaczonych, uzyskując niezliczone łaski pociechy i umocnienia dla tych, którzy wzywają ją w różnorakich sytuacjach. /Jan Paweł II/
Rita urodziła się w 1367 r. w Cascii, w środkowych Włoszech. Ulegając woli rodziców poślubiła Pawła Ferdinando Mancini, młodego i szlachetnego człowieka, pochodzącego z dobrej rodziny, lecz obdarzonego raczej niespokojną naturą. Łagodząc swym postępowaniem i dobrocią trudny charakter męża, Rita potrafiła pozyskać go dla Boga i pomóc mu w prowadzeniu uczciwego i odpowiedzialnego życia. Byli małżeństwem przez osiemnaście lat, doczekali się dwóch synów. W walce między wrogimi stronnictwami mąż Rity zginął z rąk przeciwników politycznych. Pociechą była dla Rity wiadomość, że umierając przebaczył swoim mordercom. Ale synowie pragnęli pomścić śmierć ojca. Nie mogąc odwieść ich od tego zamiaru Rita prosiła Boga, aby zachował ich od grzechu. Obaj zmarli w czasie epidemii.
Choć z trudem znosiła swój los, przebaczyła oprawcom. Chciała wstąpić jako pustelnica do zakonu augustianów w Cascia, ale nie przyjęto Jej. Tradycja mówi, że w nocnym widzeniu ukazali się Jej św. Jan Chrzciciel, św. Augustyn i św. Mikołaj z Tolentino, którzy zaprowadzili Ją do zakonnych bram. Po wielokrotnych odmowach Ritę ostatecznie przyjęto do zakonu w 1407 r.
Po wstąpieniu do klasztoru służyła Bogu i ludziom jeszcze przez czterdzieści lat, prowadząc życie pełne modlitwy, umartwienia, pracy i uczynków miłosierdzia, zwłaszcza wobec chorych i ubogich. Przez ostatnie piętnaście lat życia nosiła na czole stygmat cierniowej korony – znak szczególnego zjednoczenia z cierpiącym Chrystusem. Zmarła 22 maja 1457 r.
Zasłynęła jako orędowniczka trudnych spraw, a nawet beznadziejnych sytuacji życiowych. W dziesięć lat po śmierci Jej nienaruszone ciało przeniesiono do zakrystii Jej macierzystego klasztoru. W 1937 r. obok niego wybudowano bazylikę, która natychmiast stała się celem licznych pielgrzymek. W 1627 r. Rita została beatyfikowana przez papieża Urbana VIII, a w 1900 r. kanonizowana przez Leona XIII.
Liturgiczne wspomnienie św. Rity przypada 22 maja. Z tym dniem wiąże się zwyczaj poświęcania róż, przynoszonych do kościoła przez wiernych. Legenda mówi, że krótko przed śmiercią Rita prosiła o przyniesienie róży ze swojego ogródka i mimo zimy i mrozu Jej przyjaciółka znalazła pod śniegiem kwitnącą różę, którą zaniosła ciężko chorej Ricie. Stąd róże stały się atrybutem Świętej. Płatki róż poświęcanych w dniu Jej święta, używane z wiarą i modlitwą, wielu osobom przyniosły ulgę w cierpieniu, pociechę i pomoc w trudnych sytuacjach życiowych oraz powrót do zdrowia. Zwyczaj ten zachowywany jest nie tylko w sanktuarium w Cascii, ale także w innych ośrodkach kultu św. Rity w wielu krajach.
30 października 2016r. świętowaliśmy poświęcenie naszej świątyni. Cieszyliśmy się, że ją mamy. Dziękowaliśmy tym, którzy ją budowali i tym, którzy dziś troszczą się o jej piękno. Razem z nami świętował ks. Grzegorz Pieróg, który kiedyś był tu wikarym, a w tym roku obchodzi 50-lecie kapłaństwa.
Niedziela: 700, 830, 1000, 1130 (Msza Święta dla dzieci z udziałem scholi) i 1700 Dzień powszedni: 630 i 1700 Pierwsza sobota miesiąca: 830 Lipiec, sierpień - Msze Święte w niedzielę: 730, 900, 1030 i 1700
Kancelaria
Godziny urzędowania:
w poniedziałki od godz. 900 – 1000 w środy i piątki od godz. 1800 – 1900
We wtorki, czwartki i soboty oraz w pierwsze piątki miesiąca i święta kancelaria jest nieczynna.
Sprawy pogrzebowe można zgłaszać w godzinach urzędowania kancelarii.
W nagłych sytuacjach prosimy kontaktować się telefonicznie (32) 612 21 96